"คา! คา!" เสียงร้องเล็กๆ ดังขึ้น แฟรี่สีแดงบินเข้ามาหาหญิงสาวที่กำลังหลับอยู่ในพุ่มไม้
"คา! ตื่นได้แล้ว! ตื่นซี่!" แฟรี่สีแดงร้องเสียงดัง มันดึงผมสีน้ำตาลทองของหญิงสาว
หญิงสาวลืมตาตื่นด้วยความมึนงง เธอมองไปรอบๆ ก่อนจะเห็นว่ามีแฟรี่สีแดงกำลังดึงผมเธออยู่
อีดอสนั่นเอง
"มีอะไรหรออีดอส" หญิงสาวตาปรือ
"เราจะได้ไปโลกมนุษย์กันแล้ว!" อีดอสบินไปรอบๆด้วยความตื่นเต้น
"จริงหรอ!?" หญิงสาวตาเป็นประกายทันที เธอถามด้วยรอยยิ้ม
"จริงสิ! แต่ว่าเราต้องรีบแล้ว!"
หญิงสาวพยักหน้า เธอค่อยๆลุกออกจากพุ่มไม้ เมื่อสำรวจพุ่มไม้เสร็จ หญิงสาวก็ก้มหยิบกระถางดอกไม้ที่อยู่ตรงพุ่มไม้ขึ้นมา จากนั้นก็วิ่งตามอีดอสไปอย่างรวดเร็ว
หญิงสาวและแฟรี่อีดอสมาหยุดที่หน้าประตูบานหนึ่ง เธอเคาะประตูสองครั้ง
"โอ๊ย! ไม่ทันแล้ว! พังเข้าไปเลย!"
"พังเข้าไปเลยหรอ?"
"พังเข้าไปเลย!"
หญิงสาวหลับตาปี๋แล้วยื่นมือไปที่ประตู
ตึง!
ประตูไม้ระเบิดออกเป็นเสี่ยง
แฟรี่อีดอสดันร่างหญิงสาวเข้าไปในห้อง เธอเห็นพี่ชายมองมาด้วยสายตาเย็นชา
"พะ พี่คะ" หญิงสาวพูดเสียงแผ่วเบา เธอมักจะทำตัวแปลกไป เมื่อสิ่งที่คุยด้วยไม่ใช่อีดอสหรือต้นไม้
อีดอสบินเข้ามากระซิบ
"พูดแบบนี้ ซอ~! ไอ~! ธอ~! ไซธ์~! พูดดังๆ ทำเสียงน่ารักๆด้วย ทำท่าแบบนี้ด้วย" แฟรี่อีดอสเท้าคางกับฝ่ามือและหลับตาข้างหนึ่ง
"ซะ ซอ~! ไอ~! ธอ~! ไซธ์~!" หญิงสาวเก้ๆกังๆ จากท่าที่อีดอสทำแล้วน่ารักกลายเป็นท่าคนแขนขาผิดปกติ
หญิงสาวมองอีดอสเพื่อถามว่าต้องทำอะไรต่อไป อีดอสพยักมือให้ ซึ่งแปลได้ว่า ให้เธอขอเขาไปด้วย
"ฉัน..." หญิงสาวพยายามมองพี่ชายของเธอ
อีดอสขัดขึ้น "ใช้คำว่าหนูสิ จะได้น่ารักน่าเอ็นดู"
"หนู หนูขอไปด้วยนะคะ" หญิงสาวพูดแล้วถลึงตาจ้องหน้าพี่ชาย การไม่มองหน้าผู้ที่สนทนาด้วยเป็นมารยาทที่ไม่ดี ซึ่งเธอไม่อยากทำแบบนั้น
"คาไลกริส...ผมบอกเป็นรอบที่เจ็ดพันแปดร้อยสิบสี่แล้ว ว่าให้เปิดประตูดีๆ อย่าพังเข้ามาอย่างนี้" พี่ชายทำให้ประตูกลับไปอยู่ในสภาพเดิมแล้วมองมาที่เธอด้วยสายตาอาฆาต
"ขะ ขอโทษค่ะ" หญิงสาวก้มหน้าหลบตาเขาทันที เธอกอดกระถางดอกไม้ในมือแน่น
ความเงียบชั่วอึดใจทำให้หญิงสาวใจฝ่อ เธอไม่ได้ไปโลกมนุษย์แล้วแน่ๆ
“แล้วขอท่านดิมีเทอร์หรือยังล่ะ?”
“ยะ ยังค่ะ" หญิงสาวลืมไปเลยว่าถูกห้ามไม่ให้ออกจากวัง เธอมองอีดอส อีดอสมองกลับมา แปลได้ว่า มันกำลังคิดแผนอยู่ ให้เธอขอเขาไปด้วยให้ได้ก่อน
"ฉัน หนู หนู หนูสัญญา ว่า ว่าจะไม่ยุ่งหรือเกี่ยวข้องกับงานที่พี่ทำ แน่นอนค่ะ เอ่อ แล้วก็..." หญิงสาวพูดตะกุกตะกักเพราะเธอคิดไม่ออกว่าจะขอเขาไปด้วยอย่างไร
“คาไลกริส...ถ้าหากเธออยากไปกับผมจริงๆ ต้องคำตามที่ผมบอกไว้ให้ได้ทุกอย่าง”
อีดอสเห็นวี่แววว่าเขาอาจจะพาคาไลกริสไปด้วย จึงบอกให้หญิงสาวเออออตามเขาไป
"ค่ะ" หญิงสาวพยักหน้าให้อีดอสและตอบพี่ชายของเธอ
"อย่างแรกและสำคัญที่สุดคือห้ามมายุ่งหรือทำตัวเกี่ยวข้องกับผมหลังจากที่เราไปยังโลกมนุษย์แล้ว โดยเฉพาะอย่างยิ่งบุคคลที่เกี่ยวข้องกับเด็กชายผู้รอดชีวิต แต่เธอจะเข้าไปคุยด้วยก็ได้ถ้าหากไม่มีผลกระทบกับเหตุการณ์สำคัญที่จะเกิดขึ้น.....เข้าใจหรือเปล่า"
"ค่ะ"
"สอง พวกเราต้องอยู่ในร่างเด็กวัย 11 ขวบและห้ามใช้พลังเกินความจำเป็น เพราะมันจะทำให้เธอเด่นมากเกินไป จนอาจจะมีผลกระทบต่อเหตุการณ์ในอนาคต"
"ค่ะ"
"ตอนนี้เอาแค่นี้ก่อน ผมจะคอยจับตามองพฤติกรรมของเธอด้วย....หากไม่ทำตามเรื่องนี้ถึงหูท่านดิมีเทอร์แน่นอน"
หญิงสาวตกใจคำว่า ถึงหูท่านแม่ เธอมองอีดอสด้วยความกลัว
อีดอสสะบัดมือด้วยสีหน้าเรียบเฉย แปลได้ว่า แค่ทำตามที่เขาบอกก็ไม่เป็นไรแล้ว
นั่นสินะ
เมื่อคิดแบบนั้น หญิงสาวจึงตอบรับพี่ชายของเธอ
พี่ชายพยักหน้า จากนั้นวงเวทย์สีฟ้าอ่อนก็ปรากฏขึ้นทั่วห้อง แขนขาของหญิงสาวเริ่มเล็กลง จากนั้นร่างกายของเธอและพี่ก็กลายเป็นเด็ก
หญิงสาวที่ตอนนี้กลายเป็นเด็กสาวก้มมองร่างกาย เธอหัวเราะออกมาเพราะรู้สึกจักจี๋แปลกๆ
อีดอสก็ยังหัวเราะกับเธอด้วย
เมื่อหัวเราะกับอีดอสเสร็จ เด็กสาวก็เห็นว่าพี่ชายของเธอกำลังสร้างอุปกรณ์เกทอยู่
เด็กสาวก็เคยสร้างอุปกรณ์เกท แต่เธอก็ไม่เคยสร้างได้สำเร็จ เพราะมันจะระเบิดเป็นเสี่ยงๆก่อนทุกครั้ง
พี่ชายของเธอมองแหวนในมือและยิ้ม จากนั้นเขาเปลี่ยนสีหน้ากลับเป็นปกติก่อนจะเรียกเด็กสาวและยื่นมือให้ "คาไลกริส"
เด็กสาวเดินเข้าไป มือข้างหนึ่งจับมือพี่ชายเธอ อีกข้างก็กอดกระถางดอกไม้ ส่วนอีดอสเกาะอยู่ตรงไหล่ของเธอ
เมื่อจับมือกันเสร็จเรียบร้อย พี่ชายก็เริ่มใช้อุปกรณ์เกท เด็กสาวรู้สึกตื่นเต้นมากๆ หัวใจเต้นรัวด้วยความรวดเร็ว
ฉันกำลังจะไปโลกมนุษย์แล้ว!
ความคิดเห็น